Alamat ng Bayan ng Tiaong sa Probinsya ng Quezon

Alamat ng Tiaong

Sa isang bayan sa lalawigan ng Quezon ay may nakatirang isang matanda at mayamang babae.

Napakabait at napakamatulungin niya sa kanyang kapwa, lalung-lalo na sa mga nangangailangan. Dahil sa katangian niyang ito, siya ay napamahal sa mga tao.

Bukod sa kanyang pagiging mapagkawanggawa, siya rin ay relihiyosa.

Araw-araw siyang nagsisimba upang makinig ng misa. Sa kanyang paglalakbay ay lagi siyang sakay ng paborito niyang alagang hayop, ang baka.

Nasanay na ang mga tao na nakikita siyang sakay ng baka. Sa tuwing maririnig nila ang ingay ng baka ay alam na nilang darating o nandiyan na si "Tia". Ito ang pangalang ibinansag nila sa butihing babae bilang respeto.









Lumipas pa ang mga taon, patuloy pa rin si Tia sa pagtulong sa mga nangangailangan. Dahil dito, napagkaisahan ng mga tao na pangalanang "Tia-ong" ang kanilang bayan. Ang "Tia" ay mula sa tawag nila sa matandang babae at ang "ong" ay mula naman sa huni ng bakang sinasakyan niya. At dito nagmula ang alamat ng bayan ng Tiaong sa probinsya ng Quezon.

Alamat ng Papaya

Alamat ng Papaya

Si Payang ay anak ng isang mayamang mag-asawa mula sa Laguna. Ipinagkasundo siya ng ama't ina sa anak na binata ng pinakamayamang angkan sa kanilang lalawigan.

Lingid sa mga magulang ay may nobyo na ang dalaga. Ito si Pepe, isang magsasaka.

Nagpasyang magtanan sina Pepe at Payang upang hindi magkahiwalay. Ngunit natuklasan iyon ng ama ni Payang at ipinahabol sa mga tauhan ang dalawa.

Nang abutan sila ay ipinabugbog ng ama ni Payang si Pepe sa dalawang tauhan nito at iniwang duguan. Si Payang naman ay sapilitang iniuwi sa kanilang bahay at ikinulong sa sariling silid.

Isang matanda ang nakatagpo kay Pepe. Sa pag-aaruga nito ay unti-unting bumalik ang lakas ng binata.









Ngunit huli na. Nalaman ni Pepe na namatay si Payang sa lungkot at sama ng loob.

Nagluksa ang binata at halos araw gabing umiyak. Nang tuluyang gumaling si Pepe ay agad tinungo ang libingan ni Payang.

Sa libingan ni Payang ay may nakita si Pepe na halamang tumubo malapit sa puntod. Tila nagbabantay ang halaman sa ulilang puntod ng dalaga.

Inalagaan ni Pepe ang halaman hanggang mamulaklak at mamunga. Nang mahinog ang prutas nito ay kanyang tinikman. Nasarapan siya sa lasa nito. Naalala ni Pepe ang nobyang si Payang dahil sa punong iyon.

Ang bunga ng puno ay tinawa niyang Payang. Nang lumaon ay naging papaya ang tawag dito ng mga tao.