Alamat ng Bundok Banahaw

Noong ang malaking Bundok sa gitna ng pulong Luzon ay hindi pa kilala sa pangalang Banahaw ay meron ng maraming tahanang nakatayo sa paanan ng bundok na pinaninirahan ng mga tao lalo na yaong malapit sa ilog.

Sa maraming mag-aanak na doon nakatira ay kabilang ang mag-asawang Lukban at Bayabas. Iisang anak nilang lalaki, si Limbas, ang namumukod sa lakas, sa tapang at sa bilis. Sa kanyang panudla ay bihirang usa, baboy-damo, unggoy, at malaking ibon ay nakaliligtas. Kaya't hindi nagtagal, sa paligid-ligid, ng malaking bundok ay natanyag ang pangalang Limbas. Siya ang naging hantungan ng paghanga ng lahat. Sa malayong pook ay dumating ang kabayanihan ni Limbas.

Isang araw ay nawala si Limbas at gayon na lamang ang panimdim ng mag-asawa. Hindi sila makakain at makatulog sa hindi pagdating ng kanilang anak. Makalipas ang pitong araw ng pagkabalisa ay muling nagbalik si Limbas. Dala niya ang isang balutan na sari-saring damit at pagkain. Sa buhay ng mag-asawa ay hindi pa sila nakakalasap at nakakatikim ng gayong nag-iinamang damit at nagsasarapang pagkain. Pakinggan natin ang balita ni Limbas.

"Isang maginoong balbasin ang nagpakilala sa kanya na isang 'enkantado'. Sa maharlikang tahanan nito sa tugatok ng bundok ay doon isinama si Limbas. Doon, ang lahat ng hayop ay puti ang balahibo, di lamang ang mga manok pati ang mga usa. Ang hardin ay napakalawak at humihitik sa mga bunga ang mga puno. May sasakyang hinihila ng dalawang kabayong puti, na siyang ginagamit sa paglalakbay sa buong Luzon. At sumama lamang ako sa pag-uwi ng bahay ay hindi nawala ang dulot."





Yaong balutan ng damit at pagkain na pasalubong ni Limbas sa kanyang mga magulang ay unang dulot ng maginoo. Nguni't ang bilin nito bago iabot ang dulot ay dapat munang humalik si Limbas sa kanyang mga magulang. Anupa't ang hindi paghalik sa kamay ay makakapagpabago sa dalang dulot. Hindi minsan mang nawala si Limbas ng pituhang araw at hindi rin sa kanyang pagbalik ay sari-saring kasuotan at pagkain ang dala ang nakasisiya sa kanyang mga magulang.

Minsan pagbalik ng bahay ni Limbas ay isang balutan ng maliit na bolang ginto ang padala ng ginoo. At sa tuwa ni Limbas ay nakalimutan humalik muna ng kamay sa kanyang mga magulang, at kara-karakang binuksan ang balot at sinabing, "Narito po ang ating kayamanan mga bolang ginto!"

Subali't ng buksan ang balutan ay hindi ginto ang lumabas kundi mga bunga ng Anahaw.

Kaya't sa pagkagulat ay napasigaw si Limbas: Ba! Anahaw! Ba! Anahaw! Ba! Anahaw!"

At buhat noon ay tinawag na Banahaw ang malaking bundok na yaon sa gitna ng Luzon. Gayon din, ang bayan ng Lukban at Tayabas ay nagsimula sa pangalang Bayabas at Lukban, na mga magulang ni Limbas.

Ang Kasaysayan Ng Pasko

Noong unang panahon ay walang Pasko. Wala pang naririnig na awit ukol sa Pasko. Sinuman ay hindi pa nakakaalala ukol sa sanggol na si Hesus.

Malungkot ang mga tao noon. Nais nilang mapalapit sa Diyos. Nais din naman ng Diyos na maging masaya ang kanyang mga anak. Noon niya ipinadala ang Anak Niyang si Hesus sa Mundo.

Isang lalaking nagngangalang Jose at isang babaing kung tawagin ay Maria ang dumating sa nayon ng Bethlehem, Mahirap lamang sila at walang maraming salapi. Sinubukan nilang manuluyan upang maipanganak ng maayos si Hesus. Subaili't walang nagbigay ng tulong sa kanila bagkus ay pinagsarhan pa sila ng mga pintuan at bintana. Ipinagtabuyan sila hanggang sa sila ay mapadpad sa isang sabsaban. Sa loob ng sabsaban ay may ilang hayop. Nilinis iyon ni Jose. Napakalamig sa lugar na iyon. Pumasok si Maria sa loob.





Ang paligid ng yungib ay biglang nagliwanag. Hindi nagtagal at isinilang ni Maria si Hesus, ang anak ng Diyos. Tinabihan siya ng baka at kabayo upang siya ay mainitan. Nagdatingan ang maraming anghel at nag-awitan. Iyon ang unang awit ng Pasko.

Ipinamalita ng mga anghel sa mga pastol ang pagsilang ni Hesus. Mabilis na kumalat ang balita sa buong bayan. Ang mga dukhang pastol ay agad na naniwala sa mga anghel. Patakbo silang nagtungo sa kinaroroonan ng Sanggol. Lumuhod sila at humalik sa Sanggol. Tuwang-tuwa ang mga Pastol. Alam nilang dumating na ang Hari ng mga Hari. Sa gawing Silangan ay naroon ang tatlong Haring Mago. Natanaw nila ang malaking tala sa itaas ng sabsaban.

"Sundan natin ang talang iyon," ang nawika ng tatlong Hari. "Marahil ay ituturo sa atin ang Dakilang Hari."

Sinundan nga nila ang tala hanggang sa sumapit sila sa Belen. Doon namalas nila ang Sanggol na Anak ng Diyos. Nagbigay sila ng mga handog, ginto, pabango at mira. Kaya ang araw ng Pasko ay tinagurian na araw ng paghahandog. Sa araw na iyan ay ibinigay sa atin ng Diyos ang Anak niyang si Hesus.

Ang Araw ng Pasko ang kaarawan ni Hesus.