Alamat ng Malapad na Bato

Noong unang panahon, sa isang bayang malapit sa ilog Pasig, may isang malaking bato na kilala bilang Malapad-na-Bato. Ang batong ito ay natatangi dahil sa laki at lapad nito. Maraming mga tao ang naniniwala na ito’y pinamumugaran ng mga espiritu at anito.

Ayon sa alamat, may isang matapang na mandirigma na nagngangalang Lakandula. Si Lakandula ay kilala sa kanyang tapang at kagitingan. Isang araw, nagpasya siyang maglakbay upang makita ang Malapad-na-Bato at malaman kung ano ang misteryo sa likod ng kakaibang bato na ito.

Sa kanyang pagdating, nakita niya ang mga tao na nag-aalay ng pagkain at bulaklak sa Malapad-na-Bato. Sabi ng mga tao, ito raw ay para sa mga espiritu na naninirahan sa bato upang hindi sila magalit at magdala ng kapahamakan sa kanilang bayan.

Ngunit si Lakandula ay hindi natakot. Sa halip, lumapit siya sa bato at humarap dito nang buong tapang. Sinabi niya, "Kung tunay ngang may mga espiritu sa batong ito, ipakita ninyo ang inyong sarili at ipakita ang inyong kapangyarihan!"

Walang anu-ano’y biglang nagdilim ang kalangitan at kumulog nang malakas. Isang malaking alon ang bumangga sa Malapad-na-Bato at mula dito, lumabas ang isang matandang lalaki. Ang matandang lalaki ay may mahabang balbas at puting damit.

"Salamat, Lakandula", sabi ng matanda. "Matagal na kaming naipit sa batong ito. Kami’y mga espiritu ng kalikasan na pinarusahan ng mga diyos dahil sa aming paglabag sa kanilang mga utos. Sa pamamagitan ng iyong tapang, nabigyan kami ng pagkakataon na makalaya".

Nagpasalamat ang mga espiritu kay Lakandula at bilang gantimpala, binigyan siya ng matandang lalaki ng isang mahiwagang anting-anting na magbibigay sa kanya ng lakas at proteksyon. Mula noon, ang Malapad-na-Bato ay naging isang simbolo ng tapang at paglaya.

Ang mga tao sa bayan ay nagpatuloy sa kanilang buhay nang may bagong pag-asa at paggalang sa kalikasan. Ang Malapad-na-Bato ay naging isang bantayog ng kanilang bayan, isang paalala na sa kabila ng mga pagsubok, ang tapang at pananampalataya ay magdadala ng kalayaan at kasaganaan.

Alamat ng Malapad-na-Bato

Alamat ng Langgam

Sa isang malayong bayan ay may isang mag-anak na sobrang sipag. Mula ama hanggang sa ina at mga anak ay makikitang nagtatrabaho na sila pagsikat pa lang ng araw. Marami ang naiinggit sa samahan ng mag-anak dahil lahat ay nagtutulungan.

Ang kasipagan ng lahat ng miyembro ang dahilang kung kaya naman kapansin-pansin ang tuwina ay masagana nilang ani.

Sa kabila ng masaganang buhay ay hindi kinakitaan ng pagod ang mag-anak. Habang gumaganda ang kanilang kabuhayan ay lalo silang sumisipag.

"Sila ang gayahin ninyo para kayo umunlad," madalas ay payo ng matatanda sa iba.

Nagkaroon ng tag-gutom sa nasabing bayan. Pininsala ng labis na baha ang mga pananim. Karamihan sa mga taga-roon ay hindi nakapag-ipon ng makakain dahil nakuntento na lagi silang makapagtatanim.

Mabuti na lang at mabuti ang loob ng masisipag na mag-anak. Hinati nila sa mga kababayan ang mga pagkaing inipon nila.

"Walang masama na maging handa tayo sa mga panahong hindi inaasahan," anang ama ng pamilya. "Maging aral sana sa lahat ang pangyayaring ito."

"Napakayabang mo naman," wika ng isang lalaki na minasama ang narinig. "Nakapagbigay ka lang ng kaunti ay ang dami mong sinabi."

Wala naman akong intensyong masama. Ibig ko lang pare-pareho tayong maging handa sa panahon ng pagsubok,"

"Ang sabihin mo ay mayabang ka dahil kailangan naming umasa sa inyo!" diin ng lalaki.

Natigil lamang ang diskusyon nang mamagitan ang isang matanda. Sinabi nito na mas kailangan nila ang magkasundo kaysa mag-away.

Hindi inakala ng lahat na magbubunga iyon ng trahedya. Nainsulto ang lalaki na dahil makitid ang isip ay binalak gumanti. Isang gabi ay sinunog nito ang bahay ng pamilya na humantong sa kamatayan ng mag-anak.

Nagluksa ang buong bayan.

Nanghinayang sila sa pagkawala ng pamilyang nagbukas sa isip nila sa halaga ng kasipagan.

Ilang buwan makaraang mailibing ang mag-anak, dalawang matanda ang dumalaw sa nasunog na bahay.

Agad ay napansin nilang ang isang grupo ng maliliit na insektong namamahay sa isang bahagi ng bakuran. Nakalinya ang mga ito at bawat isa ay may dalang butil na iniipon sa tirahan nila.

Nagkatinginan ang dalawang matanda. Alam nilang ang mga insektong iyon ay ang masisipag na mag-anak. Tinawag nila itong mga langgam.